Dag 1 uten mobilen overstått:

Merker eg begynner å bli lettere hysterisk. Kor mange ganga har eg vel ikkje i løpet av dagen tatt hånda i lommå for å hente opp mobilen, for så å innse at an faktisk ikkje er der! Endte opp med at eg går med den døde telefonen i høgre bukselomme, bare for å vite at den er der! Så eg ikkje føler meg fullt så aleina. Det er UTRULIG kor avhengig du kan bli av ein liten elektronisk dings!

MEN fra i mårå av får eg låne ein gammal mobil av søsto, nåkke eg definitivt ikkje hater!:D (sjøl om det ikkje er min lille baby) Men då kan eg jaffal ha kontakt med omverdenen!

OG leitingen er over!
Eg har funne ein verdig erstatter! Nå er det bare å løpe å kjøpe! Gleder meg masse MASSE!

Litt dramatisk? Jo...kanskje det ja!

Men eg er jo tross alt ei DRAMAQUEEN! (ey girls?)